donderdag 19 oktober 2017

Onze eerste lezing.

In het voorjaar kreeg ik de vraag of ik misschien iets over hulphonden kon vertellen bij een gezamenlijke middag van ouderen.
Het was een spontane vraag van een tante, die weet dat ik al jaren pups opvoedt en ze zoeken altijd naar leuke, nieuwe gasten voor de middag voor de ouderen.
En hoewel het niet onze doelgroep is, is het natuurlijk altijd goed om te vertellen wie we zijn en wat we doen.
Dus ik heb meteen 'ja' gezegd.
Daarna moest er natuurlijk daadwerkelijk iets van een lezing uitgewerkt worden. En hoewel ik onderhand heel veel vragen kan beantwoorden valt het nog niet mee om alles in een keer te vertellen.
Na een middagje bij mijn tante  kwamen er wat meer ideeën boven zoals een powerpoint maken, de verschillende hulphonden bespreken en natuurlijk de hond ook even zijn werk laten doen.
Al met al leek het me niet zo moeilijk.
Ik hield in mijn hoofd 'ik weet genoeg, ik klets me er wel doorheen'.
Ayla is een geweldig pup, rustig als het moet en ze laat zich graag aaien.. dat neemt ook wel weet wat tijd in beslag.
En ik hoefde niet lang te spreken.
Dus... de voorbereiding ging prima!
Maar gister was daar de grote dag en sta je ineens voor een groep mensen die van jou verwachten dat je hen het een en ander gaat vertellen!
De laptop aangesloten op een beamer met leuke foto's en de richtlijnen waar ik het over wil hebben.
Na de eerste zin  was ik de weg al kwijt, moest ik denken aan de powerpoint die doorgescrolt moest worden en was ik de draad al weer kwijt wat ik aan het vertellen was, hahaha.
Gelukkig gebeurt me dit regelmatig dus schrikken doe ik er niet van en ik had een heel duidelijk verhaal op papier meegenomen zodat ik ook hele stukken kon oplezen.
Al met al voelde ik me dommer en onhandiger als het overkwam en waren de reacties heel leuk.
Omdat het een middag voor ouderen was had ik de therapiehond ook meegenomen, Ayla in dit geval, en een rondje langs de mensen bracht ook veel vragen met zich mee.
Dát is een heel stuk makkelijker!
Daar heb ik geen papier voor nodig, die kan ik prima beantwoorden.

De psychiatrische hulphond, het pleeggezin en de stichting kregen wat meer aandacht en dan blijkt wel dat niemand, die weet wat een psychiatrische hulphond betekend voor een cliënt, kan begrijpen waarom deze hond niet wordt vergoed en de cliënt zelf voor de hoge kosten op moet draaien.
Als mensen en medicijnen niet genoeg zijn, maar de hond alleen om er te zijn, écht te zijn! zoveel meer kan betekenen... daar werden we allemaal stil van...

Als afsluiter heb ik Ayla nog even wat oefeningen laten doen zoals 'volg', 'zit', 'af' en dat deed ze superstrak! 
Ze heeft zich echt heel netjes en rustig gedragen, behalve dan het kauwen op de riem :/  gelukkig niet door zoals een andere keer...
Een pup om trots op te zijn!  En dat ben ik dan ook.

Met de folders op tafel en onze spaarpot bij de uitgang werden we ook nog beloond met een leuke donatie... altijd zeer welkom!  En ozo nodig!!

Een ervaring rijker en een nieuwe aanvraag bij een andere vereniging weet ik nu wat me te wachten staat. Werk aan de winkel dus, want het verhaal zal iets uitgebreider moeten... en misschien iemand mee om de beamer bij te houden?

In elk geval is het iets wat we vaker kunnen doen...
Wil je ook zo'n dagdeel organiseren om het belang van de psychiatrische hulphond kenbaar te maken, schroom niet en mail ons;  stichtingvomfalorie@gmail.com
Op school, bij je vereniging, op je werk...
Wie weet wat wij voor elkaar kunnen betekenen.
Dit was een eerste keer, waar ik veel van geleerd heb en waar verbeteringen bij aangebracht gaan worden.
Het is voor herhaling vatbaar

                                          even wachten...
                                          gezellig knuffelen

                                          ze pikte alle hondenliefhebbers er uit haha

                                          ook de mevrouw die koekjes voor haar meegenomen had, die kwamen                                                 goed van pas met ons trainingsrondje

                                          voor de groep met een slapende Ayla aan mn voeten... lief puppie!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

geef.nl